Eski tas, eski hamam!

Üfürdük mü mangalda kül bırakmıyoruz, ama iş faaliyete gelince herkes nefesini tutuyor. Karayolu yolcu taşımacılığının o kadar sorunu var çözüm bekleyen, ama kimse adını bile anmıyor. 

*

Bakın, Batum’da bir araya geldik. Hasret giderdik, konuştuk, sorunlarımızı dile getirdik. İş harekete geçmeye gelince, herkes eğlenceye daldı. Yine sade suya tirit, yine havanda su dövdük. 

*

Ne olacak bizim durumumuz? Bir otobüs bir fabrika fiyatına… Altından yel geçen bir yatırım. Hepimiz biliyoruz ki, çok güç koşullarda, gerçekten çok yoğun emek harcayarak para kazanmaya çalışıyoruz. Banko görevlisinden tutun, sektörün en önemli gücü olan kaptanlara kadar ciddi emek veriyoruz. Peki, kazancı ne? Attığımız taş ürküttüğümüz kurbağaya değiyor mu? Tabii ki hayır! Otobüsçüler yatırımlarını başka bir alana yapsa daha çok kazanırlar. Ancak bu iş para kazanmanın ötesinde hizmet vermenin keyfini de yaşamak demek. Sevenleri evlerine, okullarına, işlerine, asker ocağına taşımak, onların gözlerinin içinde o mutluluğu görmek büyük bir haz. Bu kadar yoğun ve çok olarak hiçbir şeyde, hiçbir yerde yaşayamazsınız. Uğurlayanların, karşılayanların, yolculuk edenlerin gözlerinde yansıyan duygulardır bizi bu işi yapmaya devam ettiren.

*

Türkiye’yi taşıyan bir sektör olarak ne hak ettiğimiz yerdeyiz ne de umut var geleceğimize dair.  Biz bir araya gelip aşağıdan yukarıya, kolaydan zora sorunlarımızı çözmeye başlamazsak daha da güç duruma düşeceğiz.  Ben aylardır İstanbul Otogarının yetersiz olduğunu söylüyor, yazıyorum. Birçok arkadaşım, telefonla ve doğrudan yüzüme desteklediğini söylüyor, çevrelerindekilerin de hak verdiğini iletiyor. Ama Batum’daki toplantı gibi bir araya geldiğimizde konuyu kapatıyorlar. 

*

Tam zamanı… Cep otogarları yapılması için belli bir plan ve proje yapılıyor. Onların altyapısının hem otobüsçüye (otobüslerin giriş çıkışına) hem de yolcunun (metro ve toplu ulaşım araçları için) erişimine uygun olması gerekir. Belediye ile şimdiden görüşülerek altyapının tamamlanması için kimse kılını kıpırdatmıyor. Anlı şanlı, yandan çarklı, sayıları giderek artan federasyonlar ne iş yapar? Bana söyler misiniz, bu federasyonlar bir işe yaramayacaksa ne diye kuruldu, birbiri ardına? Otobüsçü için çalışmayacaksanız, otobüsçünün sorunlarını çözmek için çaba harcamayacaksanız, yerlerinizi gençlere bırakın. Onlar geniş açıyla bakıyor. Ben gençlere inanıyorum. ■