Bugünün ümidi yarının güzelliğidir

Truffaut’un, sinemada yeni bir akım (yeni dalga) yaratan ünlü filmi 400 Darbe’den sonra “400 Sayı” başlıklı bir yazı kurmuştum kafamda. Ancak koşullar izin vermedi (haydi oyna denilen gelin ‘yerim dar’ diye nazlanınca, yer açılır, alan büyüyünce de ‘yenim dar’ diye yeniden ipe un serermiş). 

Bir tarafta ekonomik koşullar var, hepimizin başında… Diğer yanda toplumsal ve siyasal gerginlikler, hepimizin yaşadığı… Ancak güzel şeyler de oluyor. Mesela düğün, dernek gibi…

Gazetemizin Sorumlu Yazı İşleri Müdürü Barış Can Başkan, yaşamını Esra Özyıldırım ile birleştiriyor. Artık birlikte göğüs gerecekler hayatın zorluklarına… “Hem de bu devirde!” demeyin, birlikten kuvvet doğar. İki genç arkadaşımız kuvvetlerini birleştiriyor, daha dirençli, daha dayanıklı olmak için. Dahası, birbirlerine destek olacaklardır, her anlamda. Esra ile Barış Can’ın coşkuları, umutları, heyecanları ve aşklarıyla mutlu yaşamalarını diliyorum. Aile ve akraba çevreleri de (biz Taşıma Dünyası emekçileri de tabii) çıksın kerevetine.

O kadar mı? Gazetemiz editörü Korkut Akın’ın (ben oluyorum, naçizane) biricik oğlu CanayAkın da lise sıralarında kimseye duyurmadan (ama siz duyurun çocuklarınıza, onlar da değerlendirsin bu fırsatı) üniversite arayışına girmiş ve Kore İleri Bilimler ve Teknoloji Enstitüsüne tam burslu olarak kabul edilmiş, hatta hazırlık sınıfını (sınav parasını nereden buldu, kimden aldı, meçhul hâlâ) bile atlamış. 

Kore nire, Türkiye nire? Yaş 18 yeni olmuş… Yeni bir toplum, örfünü bilmeyiz, adetlerinden bihaberiz, tavırları davranışları nasıldır anlamayız… Ancak gençlerin gözü kara oluyor. Kararını vermiş ve yolunu açmış. Bize destek olmak düşer.
*  *  *
Rober Koptaş’ın çevirdiği Aramayis Sahakyan’ın “Hayat da bu otobüse benziyor” şiiri, tam da bunu anlatıyor. Şair yolcuları tanımlarken böylesi güzel durumları anlatmamış, ama “Gelin yaşamak üstüne düşünelim” dizesiyle bitiyor.

“Hayat da bu otobüse benziyor
Kimi iniyor kimi biniyor
Kimi dertsiz tasasız oturmuş
Kimi kendine duracak yer arıyor
Kimi kapılara anca tutunmuş
Kimi tek bir durak gidiyor
Hayat da bu otobüse benziyor.”

Taşıma Dünyası, ne pandemiden yıldı ne zorluklardan… Arslanlar gibi direndi zorluklara da güçlüklere de…

Ekonomik krizler de atlattı, sektörel darboğazlardan da geçti. Son yıllarda birçok parametrenin bir araya gelmesi nedeniyle haftalık periyodunda aksamalar olsa da, kurumsal destekli birçok gazete yayın hayatına son verse de Taşıma Dünyası internet üzerinden okuyucusuyla buluşmayı sürdürdü. 

Devir değişiyor, şöyle bir arkanıza yaslanın 10 yıl, 30 yıl öncesini düşünün… Ne çok şey değişmiş değil mi? İletişim araçlarının yaşama (özellikle de şehirlerarası yolcu taşımacılığı sektörüne) katkıları yeter tek başına. 

Taşıma Dünyası gazetesi de “hızlı, güvenli, çevreci ve sürdürülebilir taşımacılık” için sektörün kulağı, gözü ve sesi olarak desteklenmeli. Basılı yayının yerini dijital yayın alsa da haberleşmenin önemi inkâr edilemez.

Muhakkak ki desteklenmesi gereken bir çaba bu.

Tabii ki destek verenleri unutmuyoruz, onların desteği olmasa zaten yayın sürdürülemez.

Nice 400 sayılara…