Umudu üzmüyoruz, hiçbir zaman!

Biri bizim, dünyaca tanınan, sevilen şairimiz Nâzım Hikmet, diğeri Filistinli çok tanınmış, çok sevilmiş bir şair Mahmud Derviş.

Her iki şair de umudu üzmemiş yaşamları boyunca… En çok da güzel günler için yazmışlar hep. Umutları benzer birbirine… Güzel günler görmek istemişler sadece ve sadece kendileri için değil, herkes için istemişler.

Şu zorlu korona günlerinde, eve kapanmışken, umudu üzmemek için şiir okuyorum sürekli.

Nâzım Hikmet’in “Memleketimden İnsan Manzaraları” en çok da Anadolu insanını taşıdığı için odama ve gerçekten Anadolu insanının gerçeğini anlattığı için benim başucu kitabım. 

…diyen Nâzım Hikmet, tam da bu günleri anlatıyor. Siz de öyle düşünmüyor musunuz? Biliyorsunuz değil mi, arkasından da 

dizeleri nasıl da umut yüklü, nasıl da güzel günlerin habercisi. 

Mahmud Derviş, bir mülteci olarak yaşadıkları Lübnan’da, karşılaştıkları zorlukları anlatıyor. Sesi o denli gür ve o denli güçlü ki, Uluslararası Nâzım Hikmet Ödülü’nü kazanmıştı o umut yüklü dizeleriyle.

Onu günümüze, günümüzün anlam ve önemine denk düşen şiiriyle anıyorum:

Her iki şair de şiirlerinde geleceği de kucaklıyor. Umudu üzmemize izin vermiyor. ■