“Tüm dünyayı kucaklamak istedim; kollarım yetişmedi.”

KORKUT AKIN

Yapı Kredi tarafından Caddebostan Kültür Merkezi’nde açılan 23 Ekim’e kadar sürecek “Bir Usta Bir Dünya: Özdemir Asaf “Tüm dünyayı kucaklamak istedim; kollarım yetişmedi.” sergisi sadece Şairin fotoğrafları, kişisel eşyaları, defterleri, el yazıları ile örülü yaşamöyküsü ve sanatçı kişiliği değil, içinde yaşadığımız siyasal belirsizliği de gözler önüne seriyor.

Sevdiğimiz şairler, sevdiğimiz şiirler var pek okumasak da… Şarkı sözü olarak karşımıza çıktığında veya taşı gediğine koymak amaçlı dizelerden destek aldığımızda içimiz kabarıyor, gözlerimiz ışıldıyor. Sevdiğimiz bütün adlar gibi Özdemir Asaf da çıkıyor karşımıza hemen her yerde. Kimi zaman bir duvar yazısı, kimi zaman bir slogan, kimi zaman bir aşk sözü, kimi zaman sunturlu bir küfür niyetine… Şiirin kendine has ahengiyle dile getirdiğimizde zamanı ve zeminiyle de doğru orantılı hoşa gidiyor. 

Özdemir Asaf, “Bütün suallere evet; bütün suallere hayır” yazmış, “Dünya Kaçtı Gözüme”nin üzerine ilk eşi Sabahat’a verirken 1955’te. Dünyanın şairin gözüne kaçması başlı başına bir alegori, bir betimleme, bir eğretileme… Yetinmeyip bir de hepsine “evet”, hepsine “hayır” demek… İşte, bu şairce. Herkesin yapabileceği, duyabileceği bir şey değil. Özdemir Asaf’ın dili, dünyası, insana bakışı, hayatı kavrayışı, yansıtışı olağanüstü özgünlük taşıyor. Yalnızlığın paylaşılmaması gibi dünyanın göze kaçması gibi “yuvarlağın köşeleri” gibi… Sahi, sizin yuvarlağınızın köşeleri oldu mu hiç?

Biriktirmek insanın özünde var… Hepimiz bir şeyler biriktiriyoruz. Kimimiz para, kimimiz arkadaş, kimimizse dize… Ne çok şey saklamış yarına Özdemir Asaf ve ne iyi etmiş çocukları ile Yapı Kredi de hepsini bir arada sunmuş bizlere. Yukarıda da değindim ya zamanlaması da çok ilginç, cuk oturmuş. 

Bir kısmını sigara paketinin arkasına, bir kısmını o an eline geçen bir ucu yırtık kağıda yazdığı şiirleri saklaması önemli, ama asıl önemlisi onlar üzerinde çalışmalar yapması, üzerini çizip yeni dizeler eklemesi, çiziktirip karalayarak desenler oluşturması müthiş. Şairler de çok çalışırlar, öyle ‘ilham geldi’ ile olmuyor… ya da oluyorsa da bilgi birikimi ve deneyimler eşliğinde çıkıyor gün yüzüne…

“Yaşamak değil,/ Beni bu telâş öldürecek”, “Sen bana bakma,/ Ben senin baktığın yönde olurum”, “Bütün renkler aynı hızla kirleniyordu,/ Birinciliği beyaza verdiler.” dizeleriyle hep bizimle yaşayan, sevdiğimiz şair Özdemir Asaf’ın yaşamını bizlere taşıyan bu görkemli sergiyi içinizde duyarak gezin, gördüklerinizin keyfini çıkarın… Dilinizden dizeler ve ezgi eksik olmasın.

Şairleri ve şiiri pek tanımadığımız için es geçsek de içimize işleyen dizeleri sevdiğimiz bir gerçek. Duygularımıza seslenen dizeleri, biraz da kabul görmesi amacıyla uygun şairlere yamayıveriyoruz… Sosyal medyaya düştüğü anda, gerçek dizeleri birçoğumuz da bilmediğimiz için sanki aslından daha çok yayılıyor. Bir delinin kuyuya attığı taş gibi kırk akıllı çıkaramıyor artık. Can Yücel, Nazım Hikmet gibi Özdemir Asaf da mustarip bu durumdan. Hoş, gündemde tutuyor şairi ama yine de gönül istiyor ki aslı bilinsin, aslı yayılsın dünya durdukça yaşasın. Bu sergi, aynı zamanda Yapı Kredi Kültür Yayınları’nın Özdemir Asaf’ın bütün şiirlerini yayımlayacağının da işareti olsa gerek… 

Bir çağrı: Sosyal medya üzerinden de olsa yaygınlaştıracağınız dizeleri aslından paylaşın… hem belli mi olur, bu güne kadar gözden kaçmış bir şiir yakalarsınız. O keyif yetmez mi size?