Bir seyahatin ardından izlenimler

19-27 Nisan tarihleri arasında yarısı karada yarısı da denizde geçen bir gezi yaptım. Dostlarla birlikte olmanın yanı sıra yurtiçi ve dışı tarihi ve turistik yerleri görme fırsatını buldum. Her yönüyle keyif aldığım bu seyahate ilişkin bazı izlenimlerimi aktarmakta fayda görüyorum. Tabii, ulaşımla ilgili bu gazetede yolculuk kısımlarına önem vermek gerekiyor. 

Biraz da havayolu

Her ne kadar karada ve denizde desem de yolculuğumuzun bir kısmı havada geçti. İstanbul ile İzmir arasında gidiş ve dönüş yolculuklarını havayolu ile yaptım. Bu modu seçmemde iki önemli husus etkili oldu. Bunlar üzerinde ayrı ayrı durmak gerek. 

Bilet ücreti 

Belki seyahati erkenden planlayıp, karar vermenin de etkisiyle gidişte ve dönüşte 80 TL gibi bir uçak bileti bedeli ödedim. İyi şeyi ucuza almaktan kim memnun olmaz ki! Üstelik bu ücret seyahat günlerinde bile çok artmamıştı: 120 TL gibi. Bu rakamlar otobüsçüleri rahatsız edici düzeyde olabilir. Peki; otobüsçüleri memnun etmek adına bu ücretlerin taban ücret vs. yoluyla artırılması doğru olur mu? Bunu yayınlayacak Bakanlık, vatandaşın ucuz seyahat hakkını engellemiş olmaz mı? Bakanlık, esas olarak vatandaşların Bakanlığı değil mi? Ama efendim; bu fiyat havayolculara zarar ettirirmiş… Bunu da bırakın onlar düşünsün. Zarar etmek, yasak değil. Yeter ki, vatandaş etkilenmesin.

Seyahat planım gereği gidişte Adnan Menderes Havalimanı’ndan Kuşadası’na gitmem, dönüşte de Aydın’dan havalimanına gelmem gerekiyordu. Bunu nasıl yapabilirdim. Otomobil kiralamak maliyetli ve zorlukları var. Arkadaşlarım beni taşırlar, ama ben istemem. Havalimanından ücretle yolcu taşıyan ticari otobüs yok. Bu ancak karayolu+havayolu kombinesi olabilirdi ama yok. İllerarası taşıma olduğundan Bakanlık belgeli taşıt gerek. Havalimanından kalkan tarifeli otobüs kombine olmadan olmaz. Geriye ne kaldı? Birincisi şehre inip, otogara giderek otobüse binmek. Bu çok zor ve zaman kaybı.  Böyle olunca uygun tek seçenek kalıyor. 

Tabii ki ücretsiz servis

Havayolu firması gidişte ve dönüşte ücretsiz servis imkanı sundu. Zaten benim planıma uygun ücretsiz servisinin olması hem havayolunu hem de firmayı seçmemde en büyük etkendi. Üstelik sunulan servis hizmeti çok da iyiydi. Aydın ve Kuşadası servisleri ayrı ayrıydı. Bu da süreyi kısaltıyor. Otobüs iyi. Sürücü kurallara dikkatli. İndirme, bindirme kurallarına, zaman tarifesine uyuldu. Uçak yolcusu olmayan kimse alınmadı. 

Belge durumu 

Acaba bu taşıtlar, hangi belgeye sahipti? Akla gelebilen B1, B2, D1, D2 ve Y belgelerinin hepsi ticari taşıma. Yani yolcu bedel ödemeli. Halbuki adı üstünde sunulan hizmet ücretsiz müşteri servisi. Üstelik, bu iller arasında seyahatlerde geçerli olan Karayolu Taşıma Mevzuatı’na göre ticari olmayan yolcu taşıma hizmeti verebilecek bir belge yok. Mevcut B3 ve D3 belgeleri ile firma sadece kendi personelini taşıyabilir, yolcularını değil. G olarak değişen yolcu-eşya ticari olmayan taşıma belgesinin tanımına, ticari olmayan (ücretsiz) müşteri taşımalarının da eklenmesi çözüm olabilir. Bundan sadece havayolcular değil, ihtiyaç duyduklarında otobüsçüler dahil şehirlerarası ücretsiz müşteri servisi hizmeti verecek tüm kuruluşlar (hastane, otel, diyaliz merkezi, alışveriş merkezi…)  faydalanabilir. 

Bitirirken, otobüsçülerin zaman zaman engellenmesini istedikleri düşük havayolu bileti ve ücretsiz servisin vatandaş için ne kadar önemli olduğunu yaşayarak gördüğümü aktarıyorum. Bakanlığın bu türden talepleri duymazdan gelmesini de böylece anlamak gerekmez mi? 

Yazımda adını kullanmamaya çalıştım, ama bunda da biraz haksızlık olacak. Değişen sefer saatlerinde beni zamanında bilgilendiren, tarife değişikliğini ücret artışına fırsat olarak görmeyen iletişim süreçlerinde gayet başarılı olan uçağın genel durumu ile kabin hizmetlerinde ve yukarıda belirttiğim ücretsiz servislerde beni memnun eden, Atlas Global teşekkürü hak etti. ■