Gözlerinin içinde uçsuz bucaksız bir gülümseme…

Edip Cansever ne güzel söylemiş: “sandal ağacı gibi olacaksın / üzerine inen baltayı kokuna boğacaksın"!

Her ne kadar teorik olarak sonbahara girsek de havalar hala çok sıcak. Meteorolojik anlamda da sıcak, siyasal anlamda da… Ekonomik anlamda her daim sürüyor, hiç soğumadı ki…

Ortadoğu kaynayan kazan. Öyle ki kimin eli kimin cebinde belli değil. Birileri savaş çığırtkanlığı yapıyor, getirisini, gözyaşını düşünmeden. Birileri de -ne ellerinde olanak var ne de seslerini duyuracak araç- barışı, barışın gerekliliğini anlatmaya çalışıyor dur durak bilmeksizin.

Çok yıllar önce başlamıştım yılbaşı kartı yapmaya. Bir özelliği vardı, hiç postayla gönderilmedi. Hep elden dağıttım, yolumu yoluna düşürebildiklerimle, yolunu yoluma düşürenler -bir de onların eliyle iletilenler- edindiler. 

Şimdi bakıyorum da, 1991’de, Körfez Savaşı olsa gerek, “barış”ı katmışım aşkın, coşkunun, mutluluğun yanına… Sonra ardı arkası kesilmemiş bir daha. Nedense hep sonbaharda ayyuka çıkmış savaş çığırtkanlığı. 2001’de 11 Eylül saldırısıyla başlayan süreçte Afganistan, Irak, geçen yıl Suriye, bu yıl Mısır… 

Acaba sizleri yılbaşı kartından mahrum bıraksam, yani artık yapmasam susar mı bu savaş tamtamları?

Gezi Parkı ile başlayan o güzel günlere gönderme yapan bir kart tasarlıyordum (Belki sizler bu satırları okurken yine bombalama görüntülerini, izli mermileri izleyeceksiniz televizyon ekranlarından). Küçük bir değişiklik yapacağım… Tabii ki Gezi’yi, Gezi Parkı ile başlayan yepyeni bir dünya umudunu koruyacağım.

Üzerine inen baltayı bile kokunla mest edeceksen Cemal Süreya’nın dizelerindeki gibi… şair (20. yüzyılın en büyük şairlerinden Yannis Ritsos, İoanna Kuçuradi ve Özdemir İnce çevirisiyle) şiirce söylesin BARIŞ üzerine söyleyeceklerini. Bana sadece aktarması düşsün.

“BARIŞ 

Çocuğun gördüğü düştür barış, 

Ananın gördüğü düştür barış, 

Ağaçlar altında sevdalıların sevda sözleridir barış.

Gözlerinin içinde uçsuz bucaksız bir gülümseme,

elinde yemiş dolu bir zembil

ve alnında ter tomurcukları,

-pencerede suyu soğutan testideki damlalar gibi-

akşamüstü eve dönen babadır barış.

Dünyanın yüzünde yara izleri kapanırken,

ağaçlar diktiğimizde

havan mermilerinin kazdığı çukurlara,

yangının kavurduğu yüreklerde,

ilk tomurcuklarını açarken umut

ve ölüler kanlarının boşa gitmediğini bilerek

yana dönüp içerlemeksizin 

uyuyabildiklerindedir barış.

Barış yemek kokusudur tüten 

akşamleyin arabanın yolda durmasının korkutmadığı,

kapı çalınmasının dost demek olduğu

ve pencereyi saat başı açmanın,

renklerinin uzaktaki çanlarıyla

gözlerimizin bayram etmesini 

sağlayan gökyüzü

demek olduğu zamandır barış. 

Barış bir bardak sıcak süt ve bir 

kitaptır uyanan çocuk önünde.

Başaklar birbirlerine eğilip 

‘İşte, ışık, ışık, ışık!’ dedikleri

ve ufuk çemberi ışıkla dolup taştığı 

zamandır barış.

Hapishaneler onarılıp kitaplıklar yapıldığı zaman,

eşikten eşiğe bir türkü yükseldiği zaman geceleyin,

cumartesi akşamları mahalle berberinden çıkan 

yeni tıraş olmuş bir işçi gibi

baharda ay buluttan çıktığı zamandır barış.

Geçmiş gün,

yitirilmiş gün olmadığı 

sevinç yapraklarını akşamın içine salan kök

ve kazanılmış bir gün, hak edilen bir uyku olduğu zaman,

acıyı kovmak için zamanın dört bucağından

güneşin hemen ayakkabılarını 

bağladığını duyduğun zamandır barış..

Barış ışınlar demetidir yaz ovalarında,

iyilik alfabesidir tanın dizlerinde.

‘Kardeşim’ dediğin,

‘Yarın kuracağız’ dediğin zaman

kuracağız dediğimizi kurunca

türkü çağırdığımız zamandır barış.

Ölüm yüreklerde az yer kapladığı

ve güvenli parmaklarda mutluluğu 

gösterdiği zaman bacalar,

ikindi vaktinin büyük karanfilini

ozan ve insan aynı şekilde kokladığı 

zamandır barış.

İnsanların tokalaşan elleridir barış,

dünyanın masasındaki ekmektir,

gülümsemesidir annenin.

Budur yalnızca.

Başka bir şey değildir barış.

Ve toprakta derin karıklar açan 

sabahlar tek bir sözcük yazarlar:

Barış.

Başka bir şey değildir barış.

Dizelerimin rayları üzerinde

buğday ve güller yüklenmiş

geleceğe doğru yol alan trendir barış.

Kardeşlerim, 

barış içinde derin derin soluk alıyor

tüm dünya bütün düşleriyle.

Verin elinizi kardeşlerim,

işte budur barış...”