Kentte ve Kentlerarası Ortamda Ulaştırmanın İnsan ve Canlı Hayatı İle İlişkileri - 20

Milli ve uluslararası alanda; ekonomik, ticari, sosyal, teknolojik ve stratejik gelişmeleri dikkate alarak kullanıcı talebini karşılayan güvenli, konforlu, çevreye duyarlı, diğer ulaşım sistemleri ile uyumlu, sosyo-ekonomik bakımdan ulaşılabilir, çağdaş ulaştırma ağını kurmak, yönetmek ve işlemlerini sağlamak bir milli görevdir. Özellikle son dönemde, çevresel sorunlar ile küresel iklim değişikliği olgusu karşısında çevreye uyumlu gelişmeleri yönlendirecek sürdürülebilir ulaştırma politikalarının önem kazanması ile çevreye daha az zararlı demiryolu ve denizyolu taşımalarının paylarının arttırılarak ulaştırma sistemlerinde karayolunun çok yüksek olan payını azaltılması ve böylece ulaştırma türleri arasında dengeli bir sistem oluşturulması büyük önem kazanmıştır.

Gerek şehir içi gerekse şehirlerarası yolcu ve yük taşımacılığında karayoluna ağırlık veren politikaların bir başka olumsuz yönü de trafik kazalarıdır. Trafik kazaları, ülkeler açısından sadece bir ulaşım sorunu olmayıp, toplum sağlığını, ülke gelişimini ve güvenliğini de tehdit eden, hukuki ve cezai sorumluluklar doğuran temel bir sorundur. Aynı zamanda, sebep olduğu maddi zararın yanı sıra, can güvenliğini ortadan kaldırması nedeniyle, toplumun tüm kesimlerinin dikkatini üzerinde toplayan güncel bir olaydır. Ülkemiz, birçok Avrupa ülkesi arasında trafik kazalarının en yüksek olduğu ülkelerden biridir ve bu nedenle de trafik kazaları şu anda ülkemizin en önemli çözün bekleyen sorunları arasındadır.

sosyal, ekonomik ve coğrafi yapısına uygun olarak 21. yüzyılda dünyada hak ettiği saygın ve itibarlı yerini alabilmesini sağlamak üzere trafik kazalarının önlenmesi için gerekli tedbirlerin alınması ve uygulanması gereklidir. Avrupa Birliği’ne girmeye çalışan bir Türkiye, aynı zamanda Avrupa Birliği ülkeleri ile rekabet edebilecek bir ekonomik yapıya ve bu bağlamda da karayolu, demiryolu, denizyolu ve havayollarından oluşan güvenli olduğu kadar dengeli, sürdürülebilir ve gelişmiş bir ulaştırma sistemine sahip olmak zorundadır.

1970’ler ve 1980’ler boyunca; yük ve yolcu taşımasında bazı önemli değişimlere şahitlik ettik. Teknolojik gelişimin hızı; telekomünikasyon ve bilgi bağlamında hava ulaşımı dünya ekonomisinde başlı başına artan bir etki bıraktı. Bu; küresel gelişimin yeni ulaşım karakterini ortaya koyuyordu. Buna göre; Metropoliten Alanlar; anahtar bağlantı noktaları, hızlı ulaşım güzergahlarıda ana bağlantı linkleri haline geliyordu. Bu değerlendirme bağlamında; dünyanın dört bir yanındaki çalışmalar bu esasa oturdu. Yüksek hızlı demiryolları; 20.yüzyılın ikinci yarısında yolcu taşımacılığında kesin olarak en önemli teknolojik gelişim olarak görülmektedir. 2008 başlarında; dünya çapında 10000 km yeni yüksek hızlı demiryolu hattı işletimdeyken, toplamda – konvansiyonel hatlardan adapte edilenlerde dahil – 20000 km hat üzerinde yüksek hızlı tren servisi yolculara daha süratli ve daha yüksek kapasiteli demiryolu hizmeti sundu. Sadece Japonya’da (1964’te hızlı trenin doğduğu yer); son 40 yıldır ortalama 100 milyon kişi /yıl yüksek hızlı trenlerce taşınmıştır. Avrupa’da; trafik göstergeleri bu rakamı 50 milyon kişi /yıl olarak ortaya koymasına karşın, 1981’den beri yıllık ortalama %2,6’lık bir artış kaydedilmektedir. Bugünlerde; 15’ten fazla ülkede Yüksek Hızlı Tren hizmeti bulunup, her geçen gün bu ağ çok hızlı bir şekilde gelişmektedir. 2020’ye kadar 25000 km yeni Yüksek Hızlı Tren hattı yapılması öngörülmektedir.

Devam edecek...