Hiçbir yerin ortasında

Duygunuz, düşünceniz, beklentileriniz, umutlarınız ve kuşkusuz ortamın uygunluğu ile doğru orantılıdır yaşadıklarınız. Camide iman ve ahlak, ihlas isteyen duaları duyan derviş, insan kendinde bulunmayanı ister deyip kendince şarap ve rahatlık dilemiş… Bunu, isterseniz futboldan siyasete, sanattan insan ilişkilerine kadar çok alanda günümüzde yaşananlara uyarlayabilirsiniz.

Özgürlükler belirleyici oluyor… Onu bulunduğu yerden alıp göklere taşıyan da siz oluyorsunuz yine. "Toprak da insan gibi, türküler gibi tıpkı; hürriyette bir kat daha güzelleşiyor." diyor Nazım Hikmet bir şiirinde, bahtiyarlık dileyerek. Demek ki “bahtiyarlık” önemli şaire göre. Peki, ya size? Size göre önemli değil mi? 

Kasım, sonbahar, hazan ve hüzün mevsimi deniyor, ama coşkunun, umudun, heyecanın ve kuşkusuz aşkın mevsimi olabilir, siz isterseniz. Kasım ayının ilk günlerinde İstanbul’da Kitap Fuarı ve Art İstanbul (aynı zamanda açılıyorlar, aynı yerde, ama nedense pek fazla dillendirilmiyor o bölüm) açılıyor. Contemporary Art, göz açıp kapayıncaya değin geçebilecek bir zaman alıyor, ancak etkisi bütün bir yılı tutuyor. Film Ekimi’nden çıkıldığı için gösterimdekilerle yetinmek durumundasınız; son yıllarda çok güzel filmler geliyor birbiri arkasından… Tiyatro sezonu bir ay olmuş açılalı; oyunlar oturmuş, oyuncular alışmış… Bundan güzeli can sağlığı.

Dünyanın tek kıtalararası koşusu İstanbul Maratonu da Kasım’da (ama ah, bir hafta daha erkene alınabilse, o güzelim pastırma yazının da etkisiyle daha büyük keyif yaşasa insanlar). 100 bin insanla sınırlansa da 8 kilometrelik halk yürüyüşündeki bahtiyarlık daha büyük kalabalıklara ulaşıyor. 

Demek ki istese koşulları aşıp ‘bahtiyar’ olabiliyor insan. Demek ki kendisi belirliyor içinde bulunduğu konumu. Demek ki cımbızla tek tek ayıklayabiliyor mutlu olabileceği an ve mekanları. 

Bir yudum şarabın, bir lokma ekmeğin, bir fiske tuzun paylaşımıdır asıl bahtiyarlık bence de. Dersim, son günlerde gündemde; Dersimli bir arkadaşım, her neyi varsa paylaşıyor çevresindekilerle… ‘Bana yetiyor’ diyor kazandıkları için, ‘ne mülke ne de tasarrufa ihtiyacım var’ diye de ekliyor. Haklı, çünkü insan biriktiriyor para ve mülk yerine. Acılardan hüzün süzmek yerine bahtiyar olabilmeyi seçiyor. Kuşkusuz o da üzülüyor Validebağ Korusunun beton yığınına dönmesine, Yırca’da zeytin ağaçlarının sökülmesine, Ezidilerin yurtlarından sürülmesine, Kobani’de insanların katledilmesine… Uzay çalışmalarının geldiği noktaya seviniyor tabii ki, 10 yıl önce uzaya fırlatılan -adını Mısır’da üç dilli bir yazılı kayadan alan- Rosetta’dan ayrılıp kuyruklu yıldıza inen -Nil üzerindeki tapınaklarla dolu ada, şimdi baraj suları altında- Philae’nin gölgede kalmasına da en az bir o kadar üzülüyor. Yine yeniden başlamalı çalışmalar…

Güneş, Ay, yıldızlar üzerine küçük de olsa bir araştırma yapmıştım, oğlumun merakını giderebilmek için. Güneş sistemimizin bulunduğu Samanyolu’nun ucu bucağı gözükmüyor, benzer galaksiler o kadar fazla ki, sayısı belirlenemiyor bile. 

İlk zamanlar Mars ile karıştırıldığı için Mars’ın karşıtı diye adlandırılan Antares var ki bizim Güneşimiz onun yanında nokta kadar bile değil (internetten görsellere bakabilirsiniz). Antares, Güneşin yerine konulacak olsa, ‘yıldızın yuvarlağının kenarı Dünya'yı da içine almak üzere, Jüpiter'in yörünge çapının yaklaşık 3/4'üne kadar gelir’ diyor kaynaklar. Öyle böyle değil, 60.000 kat daha parlak Güneş’ten. 

Başlıktaki “hiçbir yer” belki de bulunduğumuz yer. Sonsuz uzayın sonsuz boşluğunda nereden gelip nereye gittiğimizi bilemiyoruz. Philae, kendi kendini şarj edebilseydi öğrenebilecek birtakım ipuçları yollayacaktı bize. Bizleri yeniden heyecanlandıracak yeni bir uzay çalışmasına saklayalım düşlerimizi…




1. Merkur < Mars < Venus < Erde 
2. Erde < Neptun < Uranus < Saturn < Jupiter 
3. Jupiter < Wolf 359 < Sonne < Sirius 
4. Sirius < Pollux < Arktur <Aldebaran 
5. Aldebaran < Rigel < Antares < Beteigeuze 
6. Beteigeuze < Granatstern < VV Cephei A < VY Canis Majoris.